Multilingual Illustrated DVD [Tutorial]

Από βιολογικής άποψης, "η ανάπτυξη του ανθρώπου αρχίζει με την γονιμοποίηση", όταν ένας άντρας και μια γυναίκα συνδυάζουν ο καθένας τους 23 από τα δικά τους χρωματοσώματα μέσω της ένωσης των αναπαραγωγικών κυττάρων τους.

Το αναπαραγωγικό κύτταρο της γυναίκας είναι γνωστό ως "ωάριο", αλλά ο σωστός όρος είναι ωοκύτταρο.

Αντίστοιχα, το αναπαραγωγικό κύτταρο ενός άντρα είναι ευρέως γνωστό ως "σπέρμα", αλλά ο προτιμώμενος όρος είναι σπερματοζωάριο.

Μετά την απελευθέρωση ενός ωοκυττάρου απ' την ωοθήκη της γυναίκας κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας που ονομάζεται ωορρηξία, το ωοκύτταρο και το σπερματοζωάριο ενώνονται μέσα σε μια από τους σωλήνες της μήτρας, οι οποίοι συχνά ονομάζονται σάλπιγγες.

Οι σάλπιγγες συνδέουν τις ωοθήκες της γυναίκας με τη μήτρα.

Το μονοκύτταρο έμβρυο που δημιουργείται ονομάζεται ζυγώτης, που σημαίνει "ζυγωτά ή ενωμένα μαζί".

Τα 46 χρωματοσώματα του ζυγώτη αντιπροσωπεύουν τη μοναδική πρώτη έκδοση των πλήρων γενετικών οδηγιών ενός νέου ατόμου. Αυτό το κύριο σχέδιο βρίσκεται σε σφιχτά τυλιγμένα μόρια που λέγονται DNA. Αυτά περιέχουν τις οδηγίες για την ανάπτυξη ολόκληρου του σώματος.

Τα μόρια του DNA ομοιάζουν με μια σπειροειδή ανεμόσκαλα γνωστή ως διπλή σπείρα. Οι βαθμίδες της σκάλας αποτελούνται από ζεύγη μορίων, ή βάσεις, που λέγονται γουανίνη, κυτοσίνη, αδενίνη και θιμίνη.

Η γουανίνη γίνεται ζεύγος μόνο με την κυτοσίνη, και η αδενίνη με τη θιμίνη. Κάθε ανθρώπινο κύτταρο περιέχει περίπου 3 δις αυτών των βασικών ζευγαριών.

Το DNA ενός μονού κυττάρου περιέχει τόσες πολλές πληροφορίες που αν το παρουσιάζαμε με λέξεις, για μια απλή λίστα του πρώτου γράμματος κάθε βάσης θα χρειάζονταν πάνω από 1,5 εκατομμύρια σελίδες!

Εάν απλώναμε από άκρη σε άκρη το DNA ενός ανθρώπινου κυττάρου φτάνει τα 3 1/3 πόδια ή το 1 μέτρο.

Εάν μπορούσαμε να ξετυλίξουμε όλο το DNA των 100 τρις κυττάρων ενός ενήλικα, θα ξεπερνούσε τα δις χιλιόμετρα. Απόσταση που θα έφτανε από τη γη στον ήλιο και πίσω πάλι 340 φορές.

Περίπου 24 με 30 ώρες μετά τη γονιμοποίηση, ο ζυγώτης ολοκληρώνει την πρώτη διαίρεση του κυττάρου του. Κατά τη διαδικασία της μίτωσης, το ένα κύτταρο διαιρείται σε δύο, τα δύο σε τέσσερα κ.ο.κ.

Από τις πρώτες 24 έως 48 ώρες μετά την έναρξη της γονιμοποίησης, η εγκυμοσύνη μπορεί να επιβεβαιωθεί με την ανίχνευση μιας ορμόνης που λέγεται "παράγοντας εγκυμοσύνης" και βρίσκεται στο αίμα της μητέρας.

Σε 3 έως 4 μέρες μετά τη γονιμοποίηση, τα διαιρούμενα κύτταρα του εμβρύου παίρνουν σφαιρική μορφή και το έμβρυο ονομάζεται μορίδιο.

Στις 4 με 5 μέρες, διαμορφώνεται μια κοιλότητα μέσα στη μπάλα κυττάρων και το έμβρυο ονομάζεται πια βλαστοκύστη.

Τα κύτταρα μέσα στην βλαστοκύστη λέγονται μάζα εσωτερικών κυττάρων και δημιουργούν το κεφάλι, το σώμα, και άλλα στοιχεία ζωτικά για τον αναπτυσσόμενο άνθρωπο.

Τα κύτταρα μέσα στη μάζα εσωτερικών κυττάρων λέγονται εμβρυακά κυτταρικά στελέχη επειδή έχουν την ικανότητα να σχηματίζουν κάθε ένα από τα πάνω από 200 είδη κυττάρων που περιέχονται στο ανθρώπινο σώμα.

Αφού διασχίσει τη σάλπιγγα, το έμβρυο το αυτό-εγκαθίσταται στο εσωτερικό τοίχωμα της μήτρας. Αυτή η διαδικασία, που λέγεται εμφύτευση, αρχίζει στις 6 μέρες και τελειώνει στις 10 με 12 μέρες μετά τη γονιμοποίηση.

Κύτταρα από το αναπτυσσόμενο έμβρυο αρχίζουν την παραγωγή μιας ορμόνης η οποία λέγεται χοριακή γοναδοτροπίνη, ή hCG και είναι η ουσία που ανιχνεύεται από τα περισσότερα τεστ εγκυμοσύνης.

Η hCG κατευθύνει τις μητρικές ορμόνες να διακόψουν την κανονική έμμηνο ρύση, επιτρέποντας τη συνέχιση της εγκυμοσύνης.

Μετά την εμφύτευση, κύτταρα στην περιφέρεια της βλαστοκύστης δημιουργούν ένα κομμάτι που λέγεται πλακούντας, ο οποίος χρησιμεύει ως μεσάζων ανάμεσα στο μητρικό και το εμβρυακό κυκλοφοριακό σύστημα.

Ο πλακούντας μεταφέρει μητρικό οξυγόνο, θρεπτικές ουσίες, ορμόνες, και ιατρικές ουσίες στον αναπτυσσόμενο άνθρωπο, αφαιρεί όλα τα απόβλητα και αποτρέπει τη μίξη του αίματος της μητέρας με το αίμα του εμβρύου ή του κυήματος.

Ο πλακούντας παράγει επίσης ορμόνες και διατηρεί τη θερμοκρασία του εμβρύου και του κυήματος λίγο πιο πάνω από αυτή της μητέρας.

Ο πλακούντας επικοινωνεί με τον αναπτυσσόμενο άνθρωπο μέσω των αγγείων του ομφάλιου λώρου.

Οι ικανότητες συντήρησης ζωής του πλακούντα, ανταγωνίζονται εκείνες των μονάδων εντατικής θεραπείας των σύγχρονων νοσοκομείων.

Στην 1 εβδομάδα, τα κύτταρα από την μάζα εσωτερικών κυττάρων σχηματίζουν δυο στρώματα που λέγονται υποβλάστιο και επιβλάστιο.

Το υποβλάστιο σχηματίζει τον λεκιθικό ασκό, ο οποίος είναι ένα από τα στοιχεία μέσω του οποίου η μητέρα παρέχει θρεπτικές ουσίες στο έμβρυο.

Κύτταρα από το επιβλάστιο σχηματίζουν μια μεμβράνη που λέγεται άμνιο, μέσα στην οποία το έμβρυο και αργότερα το κύημα αναπτύσσονται μέχρι τη γέννηση.

Σε περίπου 2 1/2 εβδομάδες, το επιβλάστιο έχει σχηματίσει 3 εξειδικευμένους ιστούς, ή βλαστοδερμίδες, που λέγονται εξώδερμα, ενδόδερμα, και μεσόδερμα.

Το εξώδερμα σχηματίζει αναρίθμητα στοιχεία που περιλαμβάνουν τον εγκέφαλο, τη νωτιαία χορδή, τα νεύρα, το δέρμα, τα νύχια και τα μαλλιά.

Το ενδόδερμα παράγει την επικάλυψη του αναπνευστικού συστήματος και της πεπτικής οδού, και παράγει μέρη βασικών οργάνων όπως το συκώτι και το πάγκρεας.

Το μεσόδερμα σχηματίζει την καρδιά, τα νεφρά, τα οστά, τους χόνδρους, τους μύες, τα αιμοσφαίρια και άλλα στοιχεία.

Στις 3 εβδομάδες ο εγκέφαλος διαιρείται σε 3 πρωταρχικούς τομείς που λέγονται πρόσθιος εγκέφαλος, μέσος εγκέφαλος, και πίσω εγκέφαλος.

Η ανάπτυξη του αναπνευστικού και του πεπτικού συστήματος είναι επίσης καθ' οδόν.

Καθώς τα πρώτα αιμοσφαίρια εμφανίζονται στον λεκιθικό σάκο, σχηματίζονται αιμοφόρα αγγεία σε όλο το έμβρυο και αναδύεται η σωληνοειδής καρδιά.

Σχεδόν αμέσως, η γοργά αναπτυσσόμενη καρδιά αναδιπλώνεται από μόνη της καθώς ξεχωριστές κοιλότητες αρχίζουν να δημιουργούνται.

Η καρδιά αρχίζει να χτυπά στις 3 εβδομάδες και 1 μέρα μετά τη γονιμοποίηση.

Το κυκλοφοριακό σύστημα είναι το πρώτο σωματικό σύστημα, ή ομάδα σχετιζόμενων οργάνων, που κατορθώνει να εκτελέσει λειτουργία.

Στις 3 με 4 εβδομάδες, αναδύεται το σχέδιο του σώματος καθώς ο εγκέφαλος, η νωτιαία χορδή και η καρδιά του εμβρύου ξεχωρίζουν εύκολα παραπλεύρως του λεκιθικού ασκού.

Η γοργή ανάπτυξη προκαλεί τη δίπλωση του σχετικά επίπεδου εμβρύου. Αυτή η διαδικασία ενσωματώνει ένα μέρος του λεκιθικού ασκού στην επικάλυψη του πεπτικού συστήματος και σχηματίζει το στέρνο και τις κοιλιακές κοιλότητες του αναπτυσσόμενου ανθρώπου.