Multilingual Illustrated DVD [Tutorial]

Biološki rečeno, "razvoj ljudskog bića počinje oplodnjom", kada žena i muškarac ujedine po svoja 23 hromosoma sjedinjavanjem svojih reproduktivnih stanica.

Uobičajen naziv za žensku reproduktivnu stanicu je "jajašce" ali ispravan izraz je oocit.

Isto tako, muška reproduktivna stanica je uglavnom poznata kao "spermij" ali tačniji izraz je spermatozoid.

Nakon što oocit napusti ženski jajnik, što se naziva ovulacija, on se ujedinjuje sa spermatozoidom u jednom od jajovoda, koji se često nazivaju i Fallopieve tube.

Jajovodi povezuju ženske jajnike sa uterusom ili maternicom.

Jednostanični embrion koji tako nastaje zove se zigota, što znači "spojen" odnosno "ujedinjen".

46 hromosoma zigota predstavljaju jedinstveni prvi primjerak kompletnog genetskog koda nove individue. Taj plan života je smješten u gusto povezanim spiralnim molekulama zvanim DNK. One sadrže sve podatke za razvoj čitavog tijela.

DNK molekule liče na izvijene ljestve poznate pod nazivom 'dupli heliks'. Prečke tih ljestvi se sastoje od parova molekula, odnosno baza, koje se zovu guanin, citozin, adenin i timin.

Guanin stvara parove samo sa citozinom, a adenin samo sa timinom. Svaka ljudska stanica sadrži oko 3 milijarde ovih baznih parova.

DNK svake pojedine stanice sadrži toliko informacija da bi za njihov prikaz slovima, jednostavno nabrajajući po prvo slovo svake baze bilo potrebno preko 1,5 miliona stranica teksta!

Mjerena sa jednog kraja na drugi, DNK svake pojedine ljudske stanice je dugačka 3 i 1/3 stope, odnosno 1 metar.

Ukoliko bismo mogli odviti sve DNK iz svih 100 triliona stanica odraslog ljudskog bića, one bi bile dužine od preko 100 milijardi kilometara. To je udaljenost od Zemlje do Sunca i natrag - i to 340 puta.

Otprilike 24 do 30 sati nakon oplodnje zigota završava svoju prvu podjelu stanica. Procesom mitoze jedna stanica se dijeli u dvije, dvije u četiri i tako dalje.

Već nakon 24 do 48 sati nakon početka oplodnje, moguće je potvrditi trudnoću, otkrivanjem prisustva hormona zvanog "rani faktor trudnoće" (EPF) u majčinoj krvi.

3 do 4 dana nakon oplodnje, stanice embriona poprimaju okruglast oblik i embrion se tada naziva morula.

Četvrtog odnosno petog dana u toj grudi stanica stvara se šupljina i embrion se onda naziva blastocita.

Stanice unutar blastocite nazivaju se masa nakupine stanica (ICM) i iz njih se razvijaju glava, tijelo kao i druge strukture od životne važnosti po nastajuće ljudsko biće.

Stanice te nakupine zovu se embrionske matične stanice jer posjeduju sposobnost da formiraju svaku od preko 200 vrsta stanica ljudskog tijela.

Nakon što siđe niz jajovode, embrion se ugnijezdi u sluznicu maternice. Taj proces, zvan implantacija počinje 6 dana, a završava se 10 do 12 dana nakon oplodnje.

Stanice rastućeg embriona počinju proizvoditi hormon zvan Humani Korionski Gonadotropin ili HCG, što je supstanca koja se može otkriti uz pomoć većine testova za trudnoću.

HCG nalaže majčinim hormonima da prekinu uobičajeni menstrualni ciklus, kako bi se trudnoća mogla nastaviti.

Nakon implantacije, iz perifernih stanica blastocite razvija se dio strukture zvan placenta, koji služi kao veza između majčinog i embrionovog krvotoka.

Putem placente majčin kisik, hrana, hormoni i lijekovi stižu do embriona; osim toga, ona otklanja sve otpadne tvari, i sprečava miješanje majčine krvi sa krvi embriona ili fetusa.

Placenta također proizvodi hormone i održava tjelesnu temperaturu embriona odnosno fetusa na malo višem nivou od majčine tjelesne temperature.

Placenta održava kontakt sa nastajućim živim bićem preko krvnih sudova pupčane vrpce.

Placenta posjeduje sve mogućnosti za zaštitu i potporu života kakve se mogu naći na odjelima za intenzivnu njegu u modernim bolnicama.

Do 1 sedmice, stanice nakupine stanica stvaraju dva sloja zvana hipoblast i epiblast.

Iz hipoblasta izrasta žumanjčana kesa, koja je dio strukture pomoću koje majka prosljeđuje hranu novonastalom embrionu.

Stanice iz epiblasta stvaraju membranu koja se zove amnion, i u okviru koje se embrion i kasnije fetus razvijaju sve do rođenja.

Nakon otprilike 2 ½ sedmice, epiblast je već stvorio 3 specijalna tkiva ili klicina omotača koje se zovu ektoderm, endoderm, i mesoderm.

Iz ektoderma se razvijaju brojne strukture, između ostalog mozak, kičmena moždina, živci, koža, nokti, i kosa.

Endoderm stvara osnove disajnog sistema kao i probavnog trakta, Izgrađuje dijelove velikih organa kao što su jetra i pancreas, tj. gušterača.

Mezdoerm formira srce, bubrege, kosti, hrskavično tkivo, mišiće, krvne stanice, i druge strukture.

Do 3 sedmice mozak se dijeli u tri glavna djela koji se zovu prednji mozak, srednji mozak i zadnji mozak.

Razvoj disajnog i probavnog sistema također se nastavlja.

Kada se prve krvne stanice pojave u žumanjčanoj kesi krvni sudovi se razviju u čitavom embrionu, te dolazi do stvaranja srčane cijevi.

Skoro neposredno poslije toga, srce koje raste velikom brzinom počinje se brazdati pošto se posebne klijetke počinju razvijati.

Srce počinje kucati 3 sedmice i 1 dan nakon oplodnje.

Krvotok je prvi tjelesni sistem, tj. grupa srodnih organa, koji počinje funkcionisati.

U periodu između 3 i 4 sedmice tijelo već poprima svoj oblik, i mozak, kičmena moždina, i srce embriona se već jasno mogu razabrati unutar žumanjčane kese.

Brzina rasta dovodi do savijanja još prilično spljoštenog embriona. U okviru tog procesa dio žumanjčane kese se razvija u probavni sistem i dolazi do nastanka grudnog koša i trbušne šupljine nastajućeg živog bića.