Multilingual Illustrated DVD [Tutorial]

Biologiese gesproke, "begin menslike ontwikkeling met bevrugting", wanneer 23 van die man se chromosome, en 23 van die vrou s'n, tydens die vereniging van hul voortplantingselle bymekaar gevoeg word.

'n Vroulike voortplantingsel word gewoonlik 'n "eiersel" genoem; die wetenskaplike term hiervoor is "oösiet".

Net so staan 'n man se voortplantingselle gewoonlik as "spermselle" bekend, maar word dit verkieslik eerder spermatosoë genoem.

Nadat 'n oösiet deur die vrou se eierstok vrygelaat is, tydens 'n proses genaamd ovulasie, smelt die oösiet en spermatosoön binne-in een van die baarmoederbuise saam. Hierdie buise word soms ook die Fallopiese buise genoem.

Die baarmoederbuise verbind 'n vrou se eierstokke met haar baarmoeder, of uterus.

Die enkelsellige embrio wat so ontstaan word 'n sigoot genoem, wat "aanmekaargelas" beteken.

Die sigoot se 46 chromosome maak die unieke eerste uitgawe van 'n nuwe individu se volledige genetiese bloudruk uit. Hierdie meesterplan is in styf opgerolde molekules opgeteken, wat deoksiribo-nukleïen-suur genoem word. DNS bevat die instruksies waarvolgens die hele liggaam sal ontwikkel.

DNS molekules lyk soos gedraaide lere, wat as dubbele helikse bekend staan. Elke trappie van so 'n leer bestaan uit afgepaarde molekules, of basisse, genaamd guanien, sitosien, adenien en tiamien.

Guanien kom slegs saam met sitosien voor, en adenien slegs saam met tiamien. Elke menslike sel bevat ongeveer 3-miljard sulke basispare.

'n Enkele sel se DNS bevat soveel inligting dat, deur net die eerste letter van elke basis te gebruik, meer 1.5-miljoen bladsye sou nodig wees om dit alles neer te skryf!

Indien die DNS van 'n enkele menslike sel lankuit van begin tot einde uitgelê kon word, sou dit 'n hele meter lank wees.

As al die DNS in 'n volwasse mens se 100-triljoen selle oopgerol kon word, sou dit meer as 'n 100-miljard kilometer lank wees. So ver soos 340 keer son toe en terug.

Ongeveer 24 tot 30 uur na bevrugting voltooi die sigoot sy eerste selverdeling. Een sel verdeel in twee, twee in vier, en so voorts, tydens 'n proses genaamd mitose.

Swangerskap kan reeds so vroeg as 24 tot 48 uur na bevrugting bevestig word, wanneer die teenwoordigheid van "vroeë swangerskapsfaktor"-hormone, in die moeder se bloed bespeur kan word.

Die embrio se verdelende selle neem 3 tot 4 dae na bevrugting 'n sferiese vorm aan, en word die embrio 'n morula genoem.

Teen 4 tot 5 dae vorm 'n holte binne-in die bal vol selle en word die embrio 'n blastosist genoem.

Die selle binne-in die blastosist word die binneste selmassa genoem en is die voorganger van die kop, liggaam, en ander strukture wat nodig is om 'n mens te vorm.

Die selle binne-in die binneste selmassa word embrioniese stamselle genoem, want hulle beskik oor die vermoë om elkeen van die meer as 200 soorte selle wat in die menslike liggaam voorkom, te vorm.

Na sy reis deur die baarmoederbuis, gaan sit die embrio teen die binnewand van die moeder se baarmoeder vas. Hierdie inplantingsproses begin teen 6 dae na bevrugting en eindig teen 10 tot 12 dae.

Die groeiende embrio se selle begin om menslike chorioniese gonadotropien (MCG) af te skei, die hormoon wat meestal tydens swangerskaps- toetse opgespoor kan word.

MCG veroorsaak dat swangerskapshormone die normale menstruasie-siklus onderbreek, sodat die swangerskap voortgesit kan word.

Na inplanting, begin die selle op die buiterand van die blastosist om 'n struktuur genaamd die plasenta te vorm, wat as geleier tussen die moeder en die embrio se bloedvaatstelsels sal dien.

Die plasenta voorsien suurstof, voedingstowwe, hormone en medikasie vanaf die moeder na die ontwikkelende mensie; dit verwyder ook alle afvalprodukte en verhoed dat die moeder se bloed met dié van die embrio of fetus meng.

Die plasenta produseer ook hormone en sorg dat die embrio of fetus se liggaamstemperatuur effens hoër as dié van die moeder s'n bly.

Die plasenta se kommunikasiekanaal met die ontwikkelende mensie is die bloedvate wat in die naelstring voorkom.

Die plasenta se vermoë om lewe te onderhou stof selfs dié van intensiewesorg-eenhede by moderne hospitale uit.

Teen 1 week, vorm die binneste selmassa se selle twee lae, genaamd die hipoblast en die epiblast.

Die hipoblast gee vorm aan die dooiersak, een van die strukture waardeur die moeder voedingstowwe aan die vroeë embrio verskaf.

Selle uit die epiblast vorm die eiervlies, of amnion, waarin die embrio, en later die fetus, tot met sy geboorte sal ontwikkel.

Teen ongeveer 2½ weke vorm die epiblast drie spesiale weefsels, of kiemlae, naamlik die ektoderm, endoderm, en mesoderm.

Talle strukture vorm in die ektoderm, insluitend die brein, rugmurg, senuwees, vel, naels, en hare.

Die endoderm produseer die voering van die asemhalingstelsel en die spysverteringskanaal, en genereer gedeeltes van belangrike organe soos die lewer en pankreas.

Die mesoderm vorm die hart, niere, beendere, kraakbeen, spiere, bloedselle en ander strukture.

Teen 3 weke verdeel die brein in drie primêre dele; die voorbrein (presenkefalon), midbrein (mesenkefalon) en agterbrein (rombenkefalon).

Die asemhalings- en spysverteringstelsels begin ook ontwikkel.

Wanneer die eerste bloedselle in die dooiersak verskyn, begin bloedvate dwarsdeur die embrio vorm, en verskyn die buisvormige hart.

Byna onmiddellik begin die vinnig-groeiende hart inmekaar vou, soos afsonderlike hartkamers begin ontwikkel.

Teen 3 weke en 1 dag na bevrugting begin die hart klop.

Die bloedvaatstelsel is die eerste liggaamstelsel, of verwante groep organe, wat 'n werkende toestand bereik.

Tussen 3 en 4 weke word die liggaamsplan duidelik wanneer die embrio se brein, rugmurg, en hart maklik langs die dooiersak geïdentifiseer kan word.

Vinnige groei veroorsaak dat die taamlike plat embrio ineenvou. Tydens hierdie proses versmelt 'n deel van die dooiersak met die spysverteringstelsel se voering en word die bors- en buikholtes van die ontwikkelende mens gevorm.